Aloë Vera wordt al eeuwenlang erkend om zijn therapeutische eigenschappen. Hedendaagse studies hebben de effectiviteit gedocumenteerd voor verschillende gezondheidsaandoeningen, waaronder artritis, hoog cholesterolgehalte, interstitiële cystitis / blaaspijnsyndroom, niet-bacteriële prostatitis, chronische bekkenpijn, brandwonden door bestraling, hartaandoeningen, diabetes en aandoeningen van het immuunsysteem. Vooral diabetici wordt geadviseerd om hun bloedsuikerspiegel goed in de gaten te houden bij het gebruik van geconcentreerde vormen van aloë vera, omdat het de behoefte aan insuline aanzienlijk kan verminderen.

De medische toepassing van Aloë Vera wordt al meer dan vijf decennia ondersteund in de medische literatuur en de voordelen zijn zelfs al eerder gedocumenteerd in botanische en natuurgeneeskundige geschriften. Wetenschappelijk onderzoek bevestigt de antibacteriële en schimmelwerende eigenschappen van de bestanddelen van Aloë Vera. Talrijke onderzoeken en casusrapporten ondersteunen ook het gebruik bij de behandeling van straling en stasiszweren bij mensen en brandwonden en bevriezingswonden bij diermodellen. De moderne klinische toepassing van Aloë Vera begon in de jaren 1930, na rapporten over de werkzaamheid bij het genezen van röntgen- en radiumbrandwonden.

De medicinale toepassingen van Aloë Vera, die door de Indianen "de brandwondenplant", "de medicijnplant" en "de mysterieplant" werden genoemd, werden zeer gewaardeerd. Uit historische documenten blijkt dat Aristoteles Alexander de Grote opriep om Socotra te veroveren om de Aloë Vera te verkrijgen voor de behandeling van de wonden van soldaten. Artsen uit de oudheid schreven het voor bij een breed scala aan aandoeningen. Sumerische kleitabletten van rond 1750 voor Christus en eerdere afbeeldingen uit 4000 voor Christus illustreren het medische gebruik. De Egyptenaren vereerden het als de "Plant van de Onsterfelijkheid" en in 1500 voor Christus beschreef de Papyrus Ebers behandelingen op basis van Aloë Vera voor verschillende kwalen. Het gebruik verspreidde zich naar het Perzische Rijk in 600 voor Christus en beïnvloedde medische praktijken in de Arabische wereld en India.

 Meer over Aloë Vera - De Plant

Aloë Vera, wetenschappelijk bekend als *Aloe barbadensis miller*, is een vetplant uit het geslacht *Aloe*. De plant groeit overvloedig in tropische, semi-tropische en droge klimaten over de hele wereld. Kenmerkend zijn de dikke, vlezige bladeren die een heldere gel bevatten. Het is deze gel die het meest in verband wordt gebracht met de helende eigenschappen van de plant. De bladeren van de Aloë Vera plant zijn omrand met kleine tandjes en kunnen tot 12-19 centimeter lang worden. De plant zelf is droogtebestendig, waardoor het een populaire keuze is voor zowel medicinale als agrarische doeleinden.

De therapeutische voordelen van Aloë Vera gel komen voort uit de rijke samenstelling van vitaminen, mineralen, aminozuren en antioxidanten. Het bevat essentiële vitaminen zoals vitamine A (bètacaroteen), C en E, die antioxidanten zijn. Het bevat ook vitamine B12, foliumzuur en choline. Mineralen in Aloë Vera zijn calcium, chroom, koper, selenium, magnesium, mangaan, kalium, natrium en zink. Deze stoffen dragen bij aan de ontstekingsremmende, antibacteriële en antivirale eigenschappen van de plant, waardoor het effectief is bij wondgenezing en als behandeling voor verschillende huidaandoeningen.

De heldere gel in de bladeren van Aloë Vera wordt geëxtraheerd voor verschillende toepassingen, waaronder huidverzorgingsproducten, voedingssupplementen en kruidenremedies. Deze gel bevat meer dan 75 potentieel actieve bestanddelen, waaronder vitaminen, enzymen, mineralen, suikers, lignine, saponinen, salicylzuren en aminozuren. Van de polysacchariden in Aloë Vera gel is vastgesteld dat ze een sleutelrol spelen in de hydraterende, helende en ontstekingsremmende effecten. Daarnaast ondersteunt acemannaan, een prominente polysaccharide, de werking van het immuunsysteem en heeft het antivirale eigenschappen.

Wetenschappelijk gezien heeft het mechanisme waardoor Aloë Vera de huid ten goede komt en brandwonden geneest te maken met het vermogen om de collageensynthese en huidregeneratie te verbeteren. Toepassing op brandwonden vermindert niet alleen de genezingstijd, maar minimaliseert ook littekens door de elasticiteit en integriteit van de huid te verbeteren. Dit regeneratieve vermogen strekt zich uit tot de behandeling van bevriezing, psoriasis en koortslip, waarmee het veelzijdige therapeutische potentieel van de plant wordt aangetoond.

Naast de topische toepassing wordt Aloë Vera ook geconsumeerd in verschillende vormen, waaronder sap, dat wordt aangeprezen om zijn digestieve, ontgiftende en immuunversterkende eigenschappen. De orale inname van Aloë Vera vereist echter voorzichtigheid vanwege mogelijke bijwerkingen, waaronder maag-darm ongemak en mogelijke interacties met medicijnen. De werkzaamheid van Aloë Vera, zowel plaatselijk als oraal, benadrukt het belang ervan in de traditionele en moderne geneeskunde als een natuurlijke, aanvullende behandelingsoptie voor een breed spectrum van aandoeningen.